‘Bad Boys, bad boys, whatcha gonna do, watcha gonna do when they come for you?’
Medicinale cannabis deze zomer wettelijk verkrijgbaar‘, kopten de grote kranten vorige week. Voor weedgebruikers komt de lang gekoesterde droom om hun drugs legaal te kopen en te bezitten weer een stapje dichterbij. Medicinale cannabis of mediwiet zal in eerste instantie in een zeer beperkt aantal gevallen verkrijgbaar zijn, maar een gewiekste junkie zal via een malafide arts wel aan de nodige voorschriften geraken. Bovendien: cannabis bezitten en verkopen, hoewel beide strafbaar en blijkbaar een groter probleem dan vaak gedacht, wordt momenteel niet bestraft. Voorbeeldje?
Razzia in Leuvens appartement
Het voorbije voorjaar betrapte de politie bij een inval in een appartement in Leuven enkele jongeren – waaronder zowel minderjarigen als meerderjarigen – op drugsbezit. Ik sprak erover met de ouders van een van de minderjarige jongeren die tijdens die razzia was opgepakt en ik was enorm verbaasd dat zij – als degenen die de verantwoordelijkheid over hun kind dragen – niet waren verhoord. Uitgezonderd op het moment dat hij was opgepakt door de politie – de feiten dateren van enkele maanden geleden – is ook de zoon niet meer verhoord en is de ouders gezegd ‘dat alles wel in orde zou komen’.
Geen enkel probleem
De ouders hadden de jongen enkele dagen voor de feiten nog door de huisarts laten testen op druggebruik; de testen waren negatief. Geen sporen van drugs in het bloed. De ouders hadden dit ook aan de politie gezegd. ‘Als uw zoon daar gewoon op bezoek was en geen drugs heeft gebruikt, is er geen enkel probleem’, aldus de politie. Zaak opgelost? Vreemd, want de jongen is door de politie zelf niet getest op drugs, zodat alleen de verklaring van zijn ouders dat hij een week eerder negatief testte als ‘bewijs’ geldt. En hoezo is er geen probleem als hij daar ‘gewoon op bezoek’ was? Waarom volgt de politie dat clubje jongeren dan en doet ze een inval?
Prioriteiten?
Voor de betreffende ouders is het natuurlijk fijn dat de politie zich zo ‘soepel’ opstelt. Soms gaat het ook anders en zijn er ouders waarnaar het parket onderzoek start, omdat hun kind zijn afwezigheidsbriefje te laat op school wordt binnengebracht. Nu kan men een ernstig crimineel feit zoals afwezigheidsbriefjes te laat binnenbrengen natuurlijk niet vergelijken met vrij onschuldige kattenkwaad. Wat de een druggebruik noemt, is voor de ander de wereld verkennen, experimenteren. Justitie kent haar prioriteiten. En schoolverzuim staat hoog op het lijstje van aan te pakken zaken. Ik zou het echter niet slecht vinden dat lesverzuim vanwege te veel drugs in de bloedbaan ook een prioriteit wordt. Van leerlingen die uitgeteld, volledig stoned, met het hoofd op de tafel liggen, hebben leerkrachten natuurlijk geen last. Wie maalt erom?
Allemaal jong geweest
Dat de ouders van de jongen – vanwege de bezorgdheid dat hun kind volledig verloren gaat in het drugsmilieu – al maanden de deuren platlopen bij onder andere huisarts, Centrum voor Leerlingenbegeleidingen en Centrum voor Algemeen Welzijn, is blijkbaar voor niemand in het land van Vrouwe Justitia een reden om hen te verhoren. We maken er geen al te groot issue van, want, ach ja, wat betekenen nu een paar jointjes, een waterpijp en wat XTC? Wij zijn toch allemaal jong geweest, niet? Zelfs een Tom Boonen, sympathieke kempenzoon en held des vaderlands, staat erom bekend dat hij tijdens feestjes zijn neus niet ophaalde voor een lijntje cocaïne. We gaan toch niet muggenziften over een beetje plezier maken? Is dat de gedachte die aan de laksheid ten grondslag ligt? Of gewoonweg desinteresse? Wie het weet, kom het me vertellen.
Dealen met mate(n)
In afwachting moet ik het met eigen observaties doen. En wat valt er dan zoal te zien? Ik zie een speelplein waarop steeds hetzelfde groepje jongeren van tussen de 14 en 18 jaar rondhangt en waar het constant ruikt naar marihuana. Als het wat later op de avond wordt en er minder volk op het plein is, zie je die jonge gasten ook al eens een waterpijp doorgeven. Om de x-aantal dagen duikt aan de rand van het speelplein – ver uit het zicht van nieuwsgierigen – een ietwat oudere kerel op die teken doet naar het groepje jongeren. Een van de jonge gasten begeeft zich dan in zijn richting. De twee staan dan enkele tellen te konkelfoezen en plotseling, hopakee, de transactie is gebeurd. Weeral 10 euro verdiend.
De politie: uw vriend
Ik heb het er een keer – omdat ik de stank van die joints niet meer in de buurt van mijn kinderen kon verdragen – met een politie-inspecteur die ik regelmatig met zijn kinderen op het speelplein zag, over gehad. Wat ik toen te horen kreeg, sloeg echt alles. ‘We hebben al heel veel werk met de iets groteren op te pakken. Al die kleintjes aanpakken is onbegonnen werk. Het zijn er te veel.’ Niet veel later heeft hij die jongeren wel een keer gezegd dat ze elders moesten gaan spelen ‘roken’, omdat het lastig is voor de kleine kinderen. Dat is dan waarschijnlijk ‘de-politie-is-uw-vriend-aanpak’? Nu, ik begrijp het wel: ook de zoon van zijn collega zit bij dat clubje bad boys. Whatcha gonna do?
Proefprojectje
Ach ja, er is een sprankeltje hoop. In Elsene is dit jaar een proefproject gestart. Cannabis wordt er niet langer getolereerd. Maar waarom heeft justitie een proefproject nodig om iets dat wettelijk verboden is aan te pakken? Misschien eens gewoon de openbare orde handhaven en wat criminelen in de dop gaan inrekenen?
