Niet alleen de steinerscholen en de heilpedagogische gehandicaptenzorg komen in opspraak. Ook de antroposofische ouderenzorg komt nu in de kijker.
Woonzorggroep Antroz, een samenwerkingsverband op het gebied van ouderenhuisvesting, ouderenzorg en verpleeghuiszorg in Midden-Nederland, bestaande uit Stichting Valckenhof/Huize Valckenbosch in Zeist (kaart), Leendert Meeshuis in Bilthoven (kaart) en Woonoord Kraaybeek in Driebergen (kaart). Antroz, en meer bepaald het Leendert Meeshuis, was op 11 oktober onderwerp van gesprek in het nieuwsprogramma Eén Vandaag.
Het Leendert Meeshuis in Bilthoven weigerde een hulpbehoevende bewoonster te laten overbrengen naar het ziekenhuis. Volgens dochter Annemarie Boom wilde de behandelende arts haar moeder laten sterven, omdat die volgens de arts in een pre-terminale fase was. Op een gastlog op de website van Eén Vandaag schrijft Annemarie over haar ervaringen met het Leendert Meeshuis:
Ruim vijf jaar lang verbleef mijn moeder in een instelling. De huisfolder vertelde mij dat men menselijk was en moeder een respectvolle bejegening zou krijgen. De waarheid bleek echter anders, langzaamaan werd duidelijk dat zij werd verwaarloosd. Vanuit het gedachtegoed van de instelling vond men het normaal dat moeder dagenlang achtereen op bed lag, het vaak koud had en regelmatig op de tocht zat, te weinig eten en drinken kreeg en dat de medische behandeling zeer ontoereikend was. Bewoners moesten langzaam versterven en werden niet, zoals men in de folder deed voorkomen, menselijk benaderd.(1)
Ja, de waarheid blijkt vaak anders. ‘Bewoners moesten langzaam versterven.’ De menselijke kant van antroposofische instellingen blijkt pas wanneer men verder kijkt dan naar wat op papier staat of wat wordt verteld. Ook in de tv-reportage van Eén Vandaag, ‘Instellingen zeggen zorg op van lastige bewoners’, doet Annemarie Boom haar verhaal.
Ik vroeg aan de arts: ‘Ik wil dat u 112 belt’. Ze zei: ‘Dat ga ik niet doen’. In mezelf raakte er een soort paniek los…van ja…maar mijn moeder moet gewoon naar het ziekenhuis.
De arts, die had geconstateerd die avond dat mijn moeder in een pre-terminale fase was en zij vond gewoon…euh…dat mijn moeder de komende dagen moest gaan overlijden. Dus ik liep naar de arts toe en ik pakte haar bij haar schouders en ik zei: ‘Ik wil dat u 112 belt.’ Op dat moment stond de arts op. Die pakte me heel hardhandig beet bij de schouders en die gooide mij van zich af en ik viel tegen een kast die achter me stond. Ja, ze gingen gewoon als beesten tekeer tegen me.
Op Annemaries gastlog wordt het hele voorval meer gedetailleerd beschreven. Ze neemt geen blad voor de mond.
Ten gevolge van nalatigheid en verwaarlozing door de instelling, werd moeder met regelmaat opnieuw ziek. Zo ook in mei van 2011. Moeder had koorts, ik gaf aan dat er mijns inziens ten gevolge van de slechte hygiëne en een tekort aan vocht waarschijnlijk sprake was van een blaasontsteking. De volgende ochtend bleek dit het geval te zijn. Ruim drie dagen later kreeg ik in de nacht een telefoontje van een mij onbekende arts. Deze basisarts, zoals mij later bleek, vertelde mij dat het niet goed ging met moeder en zij in haar pré-terminale fase verkeerde en die nacht zou gaan overlijden. De onbekende basisarts gaf in het gesprek aan dat ik terughoudend met betrekking tot ziekenhuisopname zou zijn en daarvoor in het verleden had getekend. Ik zei haar dat dit niet waar was en dat ik wilde dat zij een ambulance zou bellen, wat zij stellig weigerde. Ik ging direct naar de instelling en schudde de betreffende arts ‘letterlijk en figuurlijk’ wakker. Uiteindelijk belde ik zelf 112 waarna moeder werd overgebracht naar het UMCU. Op de eerste hulp ging zij direct aan een infuus. De volgende dag al was zij koortsvrij en op dinsdag gaf de specialist aan dat het zo goed ging met moeder dat zij vrijdag weer terug naar de instelling mocht. Omdat ik door had gepakt en 112 had gebeld, was moeder niet overleden maar beter geworden. De instellingsarts en dienstdoende basisarts hadden mijn moeder opzettelijk in een hulpeloze toestand gebracht en/of gelaten, terwijl zij tot haar verpleging en verzorging verplicht zijn.
Annemarie houdt voet bij stuk en haar moeder wordt toch opgenomen. Twee dagen na de aanvaring wordt de familie via brief op de hoogte gebracht dat het verpleeghuis het zorgcontract opzegt. De arts doet tegen Annemarie Boom aangifte van mishandeling, maar de rechter seponeert de zaak. Het Leendert Meeshuis wil niet voor de camera verschijnen, maar Antroz laat Eén Vandaag schriftelijk weten:
De afgelopen vijf jaar is het gedrag van deze familie herhaaldelijk als agressief en intimiderend ervaren.
Annemarie verdedigt zich.
Ik ben een heel rustig iemand. Ik ben wel iemand die gaat voor de eerlijkheid. Ik kom op voor de mensen die het minder hebben in de samenleving. Dat is iets wat ik wel al jaren doe. Maar agressief…Nee, absoluut niet.
De instelling komt met een andere verhaal.
Antroz heeft al het mogelijke gedaan om het contact met de familie werkbaar te houden en om goede zorg aan de cliënt te geven.
Al het mogelijke gedaan? Wilde men Annemarie’s moeder niet laten overlijden, terwijl ze eigenlijk naar het ziekenhuis moest? Het hele voorval heeft veel weg van de getuigenis in Focus op de steinerschool, waarin een slachtoffer vertelt dat zijn moeder door antroposofen de nodige reguliere zorg werd ontzegd. Maar dit verhaal loopt niet goed af: de moeder sterft een pijnlijke dood.
…Door mijn partnerkeuze destijds heb ik geruime tijd naast de antroposofische instelling Daidalos gewoond. Patiënten werden er behandeld voor diverse lichamelijke en geestelijke klachten.
Omdat een van de antroposofische artsen die er toen werkte mijn moeder met het antroposofische geneesmiddel Iscador tegen kanker had behandeld, werd mijn achterdocht gewekt. Naar mijn mening had deze arts mijn moeder nooit mogen behandelen met dit zeer omstreden en nooit op werkzaamheid bewezen middel en is ze niet tijdig naar de reguliere geneeskunde doorverwezen. Toen ik op zestienjarige leeftijd hiertegen in opstand kwam, werd ik op advies van deze arts door mijn stiefvader en een van zijn vrienden, ver weg van mijn zieke moeder, in België in een heilpedagogisch instituut voor verstandelijk gehandicapten geplaatst.
Met deze aanslag op mijn karakter en de uiteindelijk onnodig pijnlijke dood van mijn moeder in mijn achterhoofd, begon ik enkele jaren geleden de bewegingen in en rond Daidalos met veel interesse te volgen. Wat bleek: er werden patiënten misbruikt, gemanipuleerd en financieel uitgekleed.
Voor Annemarie en haar moeder is het beter afgelopen. Nu vijf maanden later zegt de dochter dat haar moeder, die sinds het voorval thuis wordt verzorgd, niet meer ziek is geweest.
Voetnoot
(1) Wat Annemarie Boom bedoelt met dat bewoners langzaam moesten versterven wordt misschien iets duidelijker door dit citaat uit de antroposofische visie die het Leendert Meeshuis hanteert (vet door red.).
Voor ons is het sterven de overgang van een aan de aarde gebonden bestaansvorm naar een geestelijke bestaansvorm in een goddelijk-geestelijke wereld, een leven na de dood. Voor het leven na dit aardse leven is het van grote betekenis hoe het leven op aarde is verlopen en hoe de overgang naar die geestelijke bestaansvorm wordt gemaakt. Ook de allerlaatste fase van de weg op aarde is daarbij belangrijk. Het ingrijpen in sterfprocessen met het doel het einde te bespoedigen (of ook juist te verlengen) vormt vanuit deze gezichtspunten een inbreuk op het persoonlijke levenslot.
(Antroposofisch arts Saskia Davidse, verbonden aan het Leendert Meeshuis, in Ruimte voor de zin van leven en sterven, Motief 62, april 2003)
Links
Gastblog Annemarie Boom, Zorg voor de zorg
Tv-reportage Eén Vandaag, Instellingen zeggen zorg op van lastige bewoners
Ruimte voor de zin van leven en sterven
Gerelateerd
Antroposofisch ziekenhuis, met Steiner het bos in
Inspectie onderzoekt Daidalos-kliniek
Het verhaal van Annemarie en haar moeder is voor mij herkenbaar. Ook mijn moeder heeft het antroposofische verstervingsproces moeten doorlopen. Dit op een steenworp afstand van het Leendert Meeshuis. Mijn moeder werd behandeld in de antroposofische Zeylmans van Emmichovenkliniek. http://www.skepsis.nl/ziekenhuis.html
Als je van een behandeling kunt spreken? Mijn moeder werd daar, omdat zij kanker zou hebben, behandeld door antroposofisch huis- en instellingarts Tonny Bakhoven. Die behandelde haar met het antroposofische geneesmiddel Iscador. http://www.kwakzalverij.nl/743/Iscador Helaas verwees deze huisarts mijn moeder veel te laat naar een regulier ziekenhuis. Mede hierdoor zou de behandeling verder plaatsvinden onder de verantwoordelijkheid van de in de Zeylmans van Emmichhovenkliniek werkende antroposofische artsen, priesters en verpleegkundigen.
Het antroposofische verstervingsproces is kort gezegd de patiënt alle zorg die humaan en nodig is, onthouden totdat de dood intreedt. Versterven is een verkapt woord voor het uitdrogen van een patiënt, zodat gruwelijk langdurig lijden is gegarandeerd. Vaak is dit lijden binnen de antroposofische geneeskunst en de antroposofische religie een voorwaarde om op juiste wijze de overgang te kunnen maken naar de geestelijke wereld en een volgend leven.
Antroposofische artsen worden niet graag op de vingers gekeken. Tonny Bakhoven wil bijvoorbeeld niet samenwerken met reguliere collega’s. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/846200/2007/10/05/Huisarts-Bakhoven-74-wil-wel-maar-mag-niet.dhtml
Toen ik als 16-jarige in opstand kwam tegen de mishandelingen van mijn moeder werd ik gepsychiatriseerd door huisarts Bakhoven en prof. Lievegoed. http://www.antroposofia.be/steinerschool/wordpress/ook-misbruik-in-steinerscholen/comment-page-1/#comment-1817 Kort daarna werd ik overgebracht naar een instelling in België door mijn stiefvader Piet Blokland, samen met een potige vriend om vluchten van mij te voorkomen. Toen ik in België aankwam, bleek dat men mij in een antroposofische instelling voor verstandelijk gehandicapten had geplaatst. http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/nieuws/archief/article/detail/1776610/2003/05/12/Die-vreselijke-heilpedagogiek.dhtml Ik ga er nu niet over uitweiden, maar dat ik zonder verstandelijke beperking gelijkgesteld werd met de daar opgenomen verstandelijk gehandicapte bewoners was als een nekschot.
Men wilde geen mondige pottenkijker rond het bed van mijn moeder. Later bleek dat mijn stiefvader al een andere partner had. Deze vrouw werd aan mijn doodzieke moeder voorgesteld als zijnde haar opvolgster. Mijn moeder is zowel fysiek als geestelijk langdurig mishandeld, tot de dood volgde.
Ik ga er vanuit dat de Inspectie van de Volksgezondheid onderzoek gaat doen naar het Leendert Meeshuis.
Overheidsdiensten hebben inmiddels veel ervaring opgedaan met het onderzoeken van de wantoestanden in de antroposofische instellingen. Het mag gezegd worden dan men de laatste jaren goed werk heeft verricht om de gezondheidszorg gezond te houden.
http://www.rtvutrecht.nl/nieuws/231481
http://www.ad.nl/ad/nl/1039/Utrecht/article/detail/2065846/2009/09/24/Zwakbegaafde-bewoner-12-verkracht-in-tehuis.dhtml?redirected
http://www.eenvandaag.nl/gezondheid/29959/inspectie_onderzoekt_daidalos_kliniek
http://www.amerpoort.nl/nieuws/2011/10/drie-kinderen-christophorus-terecht-na-vier-uur-vermissing.html
(…) Toen ik als 16-jarige in opstand kwam tegen de mishandelingen van mijn moeder werd ik gepsychiatriseerd door huisarts Bakhoven en prof. Lievegoed. Kort daarna werd ik overgebracht naar een instelling in België door mijn stiefvader Piet Blokland, samen met een potige vriend om vluchten van mij te voorkomen. Toen ik in België aankwam, bleek dat men mij in een antroposofische instelling voor verstandelijk gehandicapten had geplaatst. (…)
Het is typisch voor sektes dat ze proberen om hun leden te isoleren. Professor Betz zegt hierover in ‘Alternatieve geneeskunde en sektarisme: een stilzwijgend verbond?’ bijvoorbeeld het volgende:
(…) Een fundamenteel kenmerk van sekten is dat ze er steeds op uit zijn om hun leden zo volledig mogelijk in te palmen. De leden worden geïndoctrineerd, verliezen hun persoonlijkheid en worden afhankelijk gemaakt van de hiërarchie en het gezag van de sekte. Om dat doel te bereiken is een isolement van de rest van de maatschappij noodzakelijk. Dat wil zeggen dat de banden met de familie en vrienden zo veel mogelijk verbroken moeten worden. Maar ook banden met reguliere zorgverstrekkers en opvoeders worden tegengewerkt. Sekten hebben daarom ook vaak hun eigen scholen of ze stimuleren thuisonderricht voor de kinderen. Ook eigen therapeuten en eigen artsen zijn cruciaal in die isolatiedrang.
Een prachtig voorbeeld van hoe sekten beslag leggen op alle facetten van het leven van hun leden, is de antroposofie.(…)
Bron: Uitgeschreven versie van de voordracht die prof. dr. Wim Betz bracht tijdens het Skepp-colloquium over sekten (5 maart 2005)
http://skepp.be/artikels/pseudo-wetenschap/alternatieve-onbewezen-behandelingen/algemeen/alternatieve-geneeskunde-en
Dag Ramon,
Naar aanleiding van signalen uit reguliere hoek wil ik het volgende onder de aandacht brengen. Het gaat om de Stichting Bakhoven.
Het is best wonderlijk te noemen dat bovenaan deze stichting de naam van wijlen Tonny Bakhoven prijkt. Deze antroposofische huis- en instellingarts is zeker niet onbesproken en heeft een lange traditie van mislukte antroposofische initiatieven, langdurig procederen met overheidsinstanties en naastgelegen buren, en conflicten met reguliere collega’s, naast de conflicten en procedures met collega’s binnen de antroposofische gezondheidszorg.
Haar voorliefde voor de behandeling met het kwakzalverijmiddel “Iscador” maakte haar, in mijn ogen, tot een gevaarlijke arts.
Ook het in haar eigen woonhuis laten inwonen van haar patiënten was grensoverschrijdend. Met eigen ogen heb ik kunnen zien dat er in haar woning misbruik werd gemaakt van de inwonende patiënten. Ik heb daar zelf een tijd moeten inwonen toen ik zestien jaar was en ook van mij is misbruik gemaakt. Voor deze inwoning moest veel geld betaald (geschonken!) worden. Daarnaast moest er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat hard worden gewerkt in een zeer harde en op pikorde gebaseerde structuur, waarin tegenspraak werd afgestraft. De praktijk was zwaar verouderd en, in vergelijking met die bij haar reguliere collega’s, hopeloos gedateerd.
Daarnaast heeft Tonny Bakhoven gewerkt in de antroposofische instellingen Daidalos en de Maretak (opgegaan in Leendert Meeshuis). De misstanden in Daidalos zijn bestempeld als een van de ergste aangetroffen in een instelling ooit. Deze misstanden zijn ruim onderzocht en hard bestraft door diverse rechtbanken.
De berichtgeving in de media over het Leendert Meeshuis is zo niet zorgelijker. Als men naar de omstandigheden kijkt waarin bewoners daar moeten sterven, dit volgens de antroposofische visie op het lijden en het sterven.
Doorverwijzing naar de antroposofische Bakhoven Stichting lijkt mij een riskante zaak, zeker als men de behandelmethodes van Tonny Bakhoven voortzet.
En daar heeft het helaas alle schijn van.
[Een prachtig voorbeeld van hoe sekten beslag leggen op alle facetten van het leven van hun leden, is de antroposofie.(…)
Bron: Uitgeschreven versie van de voordracht die prof. dr. Wim Betz bracht tijdens het Skepp-colloquium over sekten (5 maart 2005)
http://skepp.be/artikels/pseudo-wetenschap/alternatieve-onbewezen-behandelingen/algemeen/alternatieve-geneeskunde-en%5D
de stichting ss , de ‘skeptische sekte ‘ heeft het weer eens gezegd !
@anoniem 21/02/2012
Ik wil zo goed als mogelijk op deze weblog het principe van woord/wederwoord toepassen en daarom heb ik n.a.v. je reactie Stichting Bakhoven op 27 februari j.l. gecontacteerd om de verantwoordelijken van de stichting de gelegenheid te geven om te reageren op je uitspraken.
Ik heb hen voorgesteld dat wanneer ze niet akkoord gaan met je vaststellingen of ze er fouten in zouden aantreffen op gepaste wijze te reageren.
Verder heb ik gevraagd hoe en door wie het bestuur van de Stichting Bakhoven is samengesteld, want ik vind daarover niets terug op de website, noch iets i.v.m. de statuten. Ik heb ook gevraagd of ik die op de een of andere manier ergens kan raadplegen?
Op 15 maart j.l. had ik nog geen antwoord ontvangen en heb ik de e-mail nogmaals naar de stichting verzonden. Omdat we ondertussen weer twee weken verder zijn, verwacht ik niet dat Stichting Bakhoven nog een reactie gaat geven m.b.t. je uitspraken.
We kunnen echter niet zonder meer concluderen dat Stichting Bakhoven akkoord gaat met je vaststellingen, maar wel dat de stichting na mijn kennisgeving geen enkel bezwaar uit m.b.t. je uitspraken.
Ik kan mij moeilijk voorstellen dat de Stichting Bakhoven blij is met het feit dat wordt aangegeven dat het er alle schijn van heeft dat de behandelmethodes van Tonny Bakhoven worden voortgezet en doorverwijzing naar Stichting Bakhoven daarom een riskante zaak lijkt.
In ieder geval heeft de stichting de kans gehad om weerwoord te bieden, maar die niet benut. Veel meer kan ik in deze niet voor je betekenen.
Daar gaan we weer……
De Inspectie van Volksgezondheid, onderzoekt voor de zoveelste keer een Antroposofische instelling. De antroposofen trekken hiermee de reguliere “De Warande mee door het slijk.
http://www.nd.nl/artikelen/2014/juli/28/antroposofische-zorgstichting-onder-loep-igz
Naar buiten toe mooi weer spelen, maar de feiten wijzen eveneens en voor de zoveelste keer op interne chaos en wantoestanden.
Succes Warande, wegwezen zo lijkt mij de beste oplossing. En doe eens goed vooronderzoek!
Zaken die te mooi zijn om waar te kunnen zijn, zijn dit meestal ook.