Steinerscholen en manke communicatie. Men zou er een boek over kunnen schrijven. Maar wat als die communicatie eenzijdig mank wordt gehouden met het doel om informatie achter te houden?
Daarover kan een Nederlandse vader die me zijn verhaal deed, meespreken. De man, die op gespannen voet leeft met zijn ex-vrouw, heeft de grootste moeite om het contact met zijn zoon te onderhouden. Komt daar nog bij dat de steinerschool waar de jongen schoolloopt, onwillig blijkt te zijn om de vader informatie over zijn zoon te verstrekken. De school neemt volgens de vader zelfs actief deel aan het ‘verstoppen’ van het kind.
‘De situatie is niet alleen dat ik als vader buitengesloten word van informatie over mijn zoon, maar ook dat de school weerstand blijkt te hebben tegen het contact dat ik met mijn zoon wil onderhouden. Het begon toen ik op een gegeven moment mijn zoon bij mijn ex-vrouw wilde ophalen om samen met hem het weekend door te brengen en men hem in allerijl in een busje van zijn school wilde wegvoeren. Toen ik het busje wilde tegenhouden, stapte een man uit die me probeerde duidelijk te maken dat mijn ex-vrouw van geen bezoekrecht op de hoogte was en dat ik mijn kind niet zou kunnen zien. Ik zei hem dat het wel om míjn kind ging en toonde hem het gerechtelijk bevel dat ik bij me had en waarin staat dat ik bezoekrecht heb. Maar hij weigerde om het bevel te lezen en zei me dat ik het maar in de brievenbus moest gooien. Iets daarvoor was trouwens ook al een vrouw uitgestapt die me op beledigende toon was beginnen aanspreken en aandrong om alles een tijdje op zijn beloop te laten. Uiteindelijk heb ik, terwijl de betrokkenen aan het onderhandelen waren, me toch nog even met mijn zoon kunnen bezighouden.
Ook contact leggen met mijn zoon via de school loopt zeer stroef. Om een voorbeeld te geven: ik telefoneerde naar de school om te weten hoe het met mijn zoon ging en of hij op school was. Eerst werd bevestigd dat hij er was en er werd me gevraagd om binnen vijf minuten terug te bellen. Maar toen ik terugbelde, bleek mijn zoon afwezig te zijn. Ik stelde de mevrouw aan de andere kant van de lijn de vraag hoe het kwam dat mijn zoon eerst wel en dan weer niet aanwezig bleek te zijn. Daarop begon ze me uit te schelden. Het frappante is dat zij insinueerde dat ik haar als leugenaar neerzette, terwijl ik dat pertinent zeker niet heb gedaan. Ze gooide gewoon de telefoon neer.
Zelfs eenvoudige vragen over leerstof weigert men me te geven. Ik heb een keer geprobeerd om info te krijgen over de liedjes die men zingt op school, want mijn zoon wilde mij graag een liedje leren. Dat werd afgewimpeld door te zeggen dat ik maar op het internet moest gaan zoeken. En weeral op een niet zo vriendelijke manier.
Ik vertel u dit allemaal omdat ik me ernstige zorgen maak over de ontwikkeling van mijn zoon en het milieu waarin hij opgroeit. Per slot van rekening hebben we het hier over sociale deprivatie. Ik heb het dan nog niet over het gebruik van intimidatietechnieken, zowel door mensen van de school als door organisaties die nauw samenwerken met de school.’
Tot zover de vader. Volgens de wet hebben beide ouders recht op dezelfde informatie van alle mensen die beroepshalve contact met kinderen hebben. Dat recht blijft na echtscheiding bestaan, met die kanttekening dat de ouder die niet voor de dagelijkse zorg van de kinderen instaat, zelf om informatie moet vragen. Aan die voorwaarden zijn in het hierboven geschetste verhaal voldaan.
Maar los van het juridische luik, mag toch wel worden gesteld dat voor mensen en instellingen die met opvoeding en onderwijs bezig zijn dit allesbehalve een voorbeeld is. Het is het zoveelste schrijnende getuigenis van het sociale leven in en rond steinerscholen. Meer daarover kan je lezen in dit artikel en de reacties erop. Dat de man uit bovenstaand verhaal de term ‘sociale deprivatie’ gebruikt, is dan ook niet zo vreemd.
Ramon DJV
Beste dappere vader,
Jou verhaal is heel herkenbaar voor mij en ik wil je zeggen, dat je hier niet alleen in staat.
Ook ik en anderen, hebben een waslijst van aanvallen over ons heen gehad, dat men binnen de Antroposofie liegen en bedriegen toepast en manipulatie en geweld gebruikt is bekend.
Zo worden er tal van methodes gebruikt, om mensen die vragen stellen of bedenkingen uiten, over de gang van zaken kapot te maken.
Vaak worden er laster campagnes opgezet om iemand in de
in de eigen beweging of daar buiten te beschadigen.
Iemand beschuldigen van sekueelmisbruik, doet het altijd goed, ook iemand allerlei ziekte beelden opplakken is ook erg populair.
Het dood zwijgen en negeren, is ook een goed optie om iemand sociaal te vermoorden.
Als het dan ook nog lukt, om die persoon door een BIG geregristreerde psychiater/huisarts uit eigen kring te laten beoordelen, zodat de persoon daarna, zowel binnen als buiten de beweging, weinig kwaad meer kan doen.
Ook valse aangifte bij de politie of andere aangestelde rechts personen komen voor, veelal blijken het uiteindelijk leugens te zijn en worden deze zaken geseponeerd.
Wel is de persoon in kwestie, dan al zeer beschadigd door de valse beschuldigingen, omdat valse aangiften vaak niet worden vervolgd, is dit een makkelijke en redelijk veilige manier om iemand te beschadigen.
In Nederland, hebben er al veel rechtszaken plaatsgevonden, waar men zich heeft moeten buigen over zeer ernstige zaken, met daarin bizare en soms ronduit schokkende feiten.
De kennis bij de overheid en de verschillende rechtbanken over de Antroposofie en hun problemen is sterk verbeterd, dit is terug te vinden in de gerechtelijke uitspraken van de afgelopen jaren.
Ook de Nederlandse minister van onderwijs Plassterk, heeft zijn zorgen kenbaar gemaakt, net als een aantal van zijn voorgangers.
De onderwijs inspectie doet veel onderzoek, naar de kwaliteit van het onderwijs op de Vrije scholen, ook hier zijn de onderzoeks uitkomsten, zorgelijk te noemen.
In de vele Tuchtrechtelijke zaken, die zijn aangespannen door slachtoffers van artsen die werkzaam zijn (geweest), binnen de instellingen van de Antroposofie, kun je van zeer ernstige feiten spreken.
Ook hier zijn bijna alle zaken, in het voordeel van de slachtoffers uitgepakt.
Nogmaals, beste dappere vader, laat je niet gek maken of provoceren, zorg voor voldoende steun, blijf bij je eigen waarneming, en blijf bij de feiten!
Jullie staan niet alleen!
Mij verbaast het bovenstaande helemaal niet. Ik heb het zelf mogen voelen wat het is om sociaal genegeerd te worden door mensen van Steinerscholen. Bij mij ging het zelfs zover dat ouders me begonnen uit te schelden als ik in de buurt van de school kwam, die ik dagelijks passeer omdat ze in dezelfde gemeente ligt waar ik woon.
Ik heb me lang afzijdig gehouden als het om Steinerscholen ging, omdat ik uit eigen ervaring weet dat met de mensen die er werken niet over problemen valt te praten. Wij hebben zelfs een advocaat moeten raadplegen om de dossiers van onze kinderen, waar we recht op hadden om deze in te zien, op te vragen. Hieronder geef ik de brief van de advocaat weer. Dat is de enige taal die men in Steinerscholen verstaat.
Brief advocaat
1. Cliënt vraagt aan uw onderwijsinstelling kopie van twee bijzondere gegevens met betrekking tot zijn kinderen, namelijk het “leerlingvolgsysteem” en het “zorgdossier”, en dit voor elk jaar dat zijn kinderen in uw onderwijsinstelling hebben school gelopen.
Mag ik er op rekenen dat u mij de gevraagde kopieën spontaan en binnen een termijn van 10 dagen toezendt en alleszins vóór het begin van het kerstverlof.
2. Zoals hiervoor gesteld, is mijn cliënt bijzonder begaan met het welzijn van zijn kinderen en had hij naar aanleiding van concrete vaststellingen het zich veroorloofd om hierover openlijk vragen te stellen. Het betreft de door hem gemelde feiten en vragen, waarvoor ook kan worden verwezen naar de geschriften die hierover reeds werden gewisseld.
Mijn cliënt stelde hierbij vast, niet geheel ten onrechte, dat uw instelling in haar antwoorden wel reageerde, maar uiteindelijk niet echte antwoordde op de eigenlijke vragen.
Het betreft het volgende, gesteund op concrete feiten :
– een essentiële vraag met betrekking tot het vastgestelde fysieke en/of verbale geweld om kinderen tot de orde te roepen,
– het ongemerkt verdwijnen van kinderen tijdens de lesuren ingevolge een afwezig of een gebrekkig toezicht,
– een vastgestelde willekeur inzake het toepassen van leefregels,
Deze thema’s zijn ook aan bod gekomen in een open brief aan de schoolgemeenschap, maar ook dit werd nooit concreet beantwoord door de school.
Alsnog vraagt cliënt, thans via mijn bemiddeling, dat hierop zou worden geantwoord en waartoe ik u bij deze vriendelijk, maar formeel uitnodig.
Het betreft op feiten gesteunde vragen waaraan de nodige aandacht dient besteed, in het algemeen belang en vooral in het belang van de schoolgemeenschap zelf.
3. Sedert de publicatie van zijn open brief werd het “viseren”, eerst van zijn kinderen in uw schoolgemeenschap, vervolgens het “mijden” der ouders zeer reëel aangevoeld.
Zoals u weet kent mijn cliënt de leer en overtuiging zeer goed zoals die leeft binnen de Steinergemeenschap zelf. Echter uit de mij ter beschikking gestelde stukken blijkt dat hij in feite en uiteindelijk een uit uw gemeenschap “verbannen” persoon is geworden.
Cliënt stelt ook dat er daarnaast een negatieve ontwikkeling zich heeft voorgedaan op het vlak van communicatie met leden van deze gemeenschap. Deze negatieve ontwikkeling wordt gevoed door een geruchtenstroom waarbij zijn gehele gezin in een kwaad of slecht daglicht wordt geplaatst en waarbij ouders, behorende tot uw gemeenschap, zouden worden verzocht om hun sociale contacten met mijn cliënt en zijn gezinsleden, hetzij af te breken, hetzij minstens serieus terug te schroeven.
Zelfs indien dit maar een loutere geruchtenstroom zou zijn of een subjectief aanvoelen van mijn cliënt, terwijl hij toch concrete getuigenissen hierover heeft, meen ik toch te kunnen stellen dat zulk ondermijnen van sociale omgang reeds vanuit menselijke standpunt onmiddellijk dient bestreden en elke medewerking hieraan dient te worden onthouden of te worden gestopt.
Huidig schrijven dient geenszins te worden beschouwd als verwijtend, maar is wel een verzoek om dit niet onbelangrijke gegeven toch eens nader te onderzoeken.
Ik reken dan ook op een passend antwoord, alsmede op het toezenden der stukken zoals gevraagd onder punt 1.
Met dank voor de aandacht aan dit schrijven voorbehouden, en groet u,
Dit is zeker geen alleenstaand geval.
Wanneer er bij gescheiden ouders één partner is die het Steinersysteem steunt (A) en één die er tegen is (B) zal de Steinerschool partner A steeds steunen. Ook weet ik uit eigen ervaring dat het boycotten van bijvoorbeeld bezoekrecht van partner B geen uitzondering is.
Ik zou de Steinerscholen niet echt een sekte noemen maar wat betreft sociale controle en bemoeienissen in de privésfeer is het een niet te onderschatten systeem zoals de moedige vader hierboven ook al heeft gemerkt.