Rudolf Steiner vond dat het onder omstandigheden wel een keer zinvol kon zijn om een beetje te ranselen of te tuchtigen (prügeln) (1). Gezien het volgende getuigenis van een ex-steinerschoolouder wordt in de steinerschool van Lier op geheel eigen wijze manier vorm gegeven aan Steiners idee.
Maar… Steiner vond wel dat er zo min mogelijk mocht worden gestraft! Of dat advies opgevolgd wordt, is maar zeer de vraag. Het onderwerp ‘straffen’ kwam hier al eerder aan bod. De eerste keer in december 2008. Toen schreef ik ‘dat steinerscholen zich grotendeels beroepen op wat Steiner honderd jaar geleden over opvoeding wist te vertellen, heeft tot gevolg dat er nog altijd leraren op steinerscholen zijn die opvoedingsmethodes hanteren die eigenlijk in onze hedendaagse samenleving niet meer op hun plaats zijn’. Het hele gebeuren vorig jaar in april rond de lijfstraffen in de Leuvense steinerschool maakte dat haarscherp duidelijk (al heeft men het in Leuven niet goed begrepen, want ook dit jaar is er weer een juf in opspraak gekomen en ‘met verlof gestuurd’) (2).
De in steinerscholen gebruikte ‘antieke’ methodes worden ondersteund door vrij recente publicaties uit antroposofische hoek. Bijvoorbeeld door ‘Die Strafe in der Selbsterziehung und in der Erziehung des Kindes’. Vertaald is dat ‘Straf in de zelfopvoeding en de opvoeding van het kind’. Auteurs van het boek zijn Erich Gabert (1900-1968 ) en Georg Kniebe (1940-). De eerste, die het originele boek schreef, is nog medewerker van Rudolf Steiner geweest. De laatste herwerkte uitgave van het boek dateert van 1993.
De gevolgen van het overhevelen van achterhaalde opvoedingsideeën naar het heden laten zich raden.
Ex steiner mama, 24 juni 2010:
In de steinerschool in Lier is het vreselijk voor kinderen met een geweten. In de kleuterafdeling worden “juffen” (ik zie ze eerder als onbekwamen) gemanipuleerd door enkele “populaire” (voor de juffen dan wel) kinderen. Een van de straffen in Lier is de kleuters opsluiten op het toilet bij stout gedrag. Deze manipulerende kinderen slagen erin brave kinderen te laten opsluiten. Waarom doen ze dit? Hierdoor dwingen ze die kinderen tot slaafs gedrag. Jij doet wat ik zeg of je gaat opgesloten worden door de juf. Als ouder wens je dan wel eens gesprek met de juf. Die beweert dat 1. het voor haar populaire kind doodbraaf is 2. dat opsluiten in de toiletten erbij hoort anders moet je het maar afbollen. Dat laatste hebben wij gedaan en nog geen moment spijt van gehad. Integendeel we hadden het veel vroeger moeten doen. Ons kind is zo opengebloeit. Ik heb daar de “juffen” regelmatig de klas zien verlaten om een broodje in een straat verder te gaan halen. of als de populaire kinderen zich
als een troep wolven op 1 kind hadden gestort (soms met takken om te slagen) ze hun rug naar draaien. Waarom heb ik dit gezien? Op aanraden van een kinderpsycholoog. Deze therapeute geloofde mijn kind dat er sprake was van mishandeling. Ikzelf geloofde de “juffen”. Ik heb dan een paar keer zonder op te vallen de speeltijden bekeken. Mijn maag keert er nog van om. Ik raad elke ouder aan om naar zijn kind te luisteren. In steiner zijn er groepjes. In Lier stinkt het serieus. Maak je geen illusie in elke klas zitten er onderdrukte kinderen. 1 van de juffen heeft dit koudweg over me heen gegoten : steiner maakt echte vechters en daarvoor heb je slachtoffers nodig. In de maatschappij zijn er winnaars en verliezers. Om een winnaar te worden heb je verliezers nodig. Veel sterkte aan de onderdrukte kinderen van steiner. Mijn kind is op tijd gered.
Je hebt winnaars en verliezers nodig? Wat zegt ook weer de Duitse professor pedagogie, Klaus Prange?
De antroposofische pedagogiek is een bedrieglijke verpakking voor heerschappij. (3)
Noten:
(1) H. Zander, Anthroposophie in Deutschland, Vandenhoek & Ruprecht 2007
(2) De betreffende leerkracht heeft officieel het lesgeven onderbroken om persoonlijke redenen. Over deze leerkracht zijn de voorbije jaren al meerdere klachten aan de school geadresseerd, onder andere wegens fysiek en verbaal geweld. Er werd nooit gevolg aan gegeven. Tot er dit jaar een kind van een andere leerkracht van de school bij betrokken was.
(3) Klaus Prange, Curriculum und Karma – das anthroposophische Erziehungsmodell Rudolf Steiners, verschenen in Mission Klassenzimmer, Zum Einfluss von Religion und Esoterik auf Bildung und Erziehung, Alibri Verlag, Aschaffenburg, 2005, ISBN 3-932710-78-9
Ik merk dit artikel nu pas op. Mijn haren gaan gewoon recht overeind staan! Onze zoon beweerde dat hij vaak met toiletdeuren werd geslagen door andere kinderen toen hij in de kleuterklas zat. Toen ik dit aan de juf meldde, zei ze dat het oftewel ongelukken oftewel tijdens het spel gebeurd was. Het was niets om me zorgen om te maken. Waarschijnlijk overdreef mijn zoon.
Ikzelf dacht ook dat het een eenmalig gebeuren of zo was en dat mijn zoon per ongeluk de deur van de toiletten in zijn gezicht had gehad. Ook de bewering dat een ander kind hem op de toiletten bokste, nam ik niet serieus. Hoe kan dat nou in zo’n vredelievende school?
Ik heb toen gevraagd aan de juf om de kinderen mee naar toilet te begeleiden maar dat kon ze niet zei ze. Ik geloofde het. Maar het werd me te bont toen onze zoon regelmatig zijn plasje ophield of vuil thuiskwam met blaasproblemen tot gevolg. Ook zijn slipje was regelmatig bruin. Op de vraag wie hem afkuiste als hij zijn grote boodschap had gedaan, antwoordde de juf dat ze dat zelf moeten kunnen. Het lag aan mij dat hij het nog niet kon. Het hoorde niet.
Omdat het iemand met pedagogisch ervaring ging, geloofde ik haar. Wie was ik immers? Na andere problemen gingen mijn ogen open. Vooral toen mijn zoon op een andere school niet naar toilet durfde, besefte ik dat hij de waarheid had verteld! Ik kan er nog altijd niet bij dat dit echt gebeurd is!