In de steinerschool heeft men de mond vol van ‘ware’ menskunde, ‘ware’ wetenschap, ‘ware’ beelden, en nog heel veel dat verwijst naar het ‘ware’. Dat de steinerschool paradoxaal in de samenleving nog steeds ‘de ware’ niet heeft gevonden, komt niet alleen doordat ze zo kritisch tegenover samenleving staat, maar ook doordat ze moeite heeft respect op te brengen voor de ander.

Dat is niet louter mijn eigen vaststelling. De ervaringen van mensen die wanneer ze met kritische vragen de steinerschool binnenstappen en daar respectloos worden behandeld, stapelen zich gaandeweg op. Op deze site zijn genoeg voorbeelden te vinden hoe dat in de praktijk werkt. Het gaat dan bijvoorbeeld over leraren die intimiderende taal uitkramen, ouders die leraren bedreigen of uit de klas duwen en gediscrimineerde kinderen die gewoon aan hun lot worden overgelaten. Dit heeft alles te maken met intermenselijke relaties en de onkunde om die op een evenwichtige manier vorm te geven. Wanneer het respect voor de andere mens al niet kan worden opgebracht, moet het naar dieren toe waarschijnlijk nog slechter gesteld zijn. En ja, ook hoe niet met dieren moet worden omgegaan, daar zijn voorbeelden van terug te vinden. Dieren laat men blijkbaar gewoon doodgaan. Wie zal het dan nog verbazen dat men in de steinerschool voor materiaal, uitgezonderd de boeken van Rudolf Steiner, helemaal geen respect toont? Nogmaals, het is niet alleen mijn vaststelling. In het herfstnummer 2008 van de Regenboog, het schooltijdschrift van de Leuvense steinerschool de Zonnewijzer doet men dezelfde vaststelling. Een van de scribenten meldt het volgende:

(…) En nu moet ik toch even slikken… want na drie jaar in onze fijne, aangename en waardevolle school (en dat meen ik op-recht), struikel ik hoe langer hoe meer over een basispijler van het samenleven: ‘respect’ of althans het gebrek eraan! Het zit hem in kleine dagelijkse dingen en dat is als sluipend gif. Blijkbaar is het normaal dat er blinkend afval drijft in de vijver (zelfs tijdens onze opendeurdag); het is ook normaal dat elk jaar de berg verloren kledingstukken niet opgehaald wordt; het is toch vanzelfsprekend dat er op de wc bril geplast wordt net nadat die proper gemaakt werd; het is toch normaal dat onze kinderen elkaars kleren vuil maken, wegstoppen of kapotscheuren; de klas poetsen is toch hetzelfde als een keertje vegen en wat stof afdoen (…)

(…) Het is een cliché, maar de microwereld binnen onze school is een afspiegeling van de ‘grote’ wereld daarbuiten en begint die niet wat vierkant te draaien de laatste tijd? (…)

(…) Onze kinderen zijn in dit alles de onschuldige, wij ouders (mijzelf incluis), leerkrachten en omkaderingsmensen moeten meer reageren. Het is niet normaal dat kleren worden kapotgetrokken, het is niet normaal dat er maandenlang vuil drijft op de vijver. Het is een groot gebrek aan respect tegenover onze eigen kinderen, een gebrek aan respect tegenover al het onderhoudspersoneel, omkaderingsmensen, de talrijke vrijwilligers en ten slotte ook tegenover onszelf en de toekomst. Als wij geen respect tonen, van wie moeten onze kinderen het dan leren? (…)

Zo ’n openhartige bekentenis verdient alle respect. De huidige betekenis van het woord respect is vooral ‘ in zijn waarde laten’. Oorspronkelijk betekent het ‘omzien naar’ of ‘rekening houden met’. In alle drie de betekenissen heeft de steinerschool moeite om ze waar te maken.

Print Friendly